Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Κώφωσης και Άλλων Διαταραχών Επικοινωνίας (NIDCD), περίπου το 15% των ενηλίκων άνω των 18 ετών αναφέρουν κάποια δυσκολία στην ακοή. Υπολογίζεται ότι >50% των ενηλίκων στην ηλικία των 70 ετών και >80% των ενηλίκων στην ηλικία των 80 ετών έχουν κάποιο βαθμό απώλειας ακοής και στα δύο αυτιά. Η βαρηκοΐα μπορεί να γίνει προχωρημένη προτού ο ασθενής αναζητήσει οποιαδήποτε βοήθεια. Συνήθως, οι ασθενείς δεν αντιμετωπίζουν τόσο μεγάλο πρόβλημα σε καταστάσεις ένας προς έναν ή σε ήσυχα περιβάλλοντα, αλλά αρχίζουν πραγματικά να δυσκολεύονται σε δημόσιους, θορυβώδεις χώρους κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας. Ένα πολύ κοινό φαινόμενο είναι ότι ένας ασθενής μπορεί να μπορεί να ΑΚΟΥΕΙ τι λέγεται αλλά δεν μπορεί να ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ τις λέξεις. Οι εμβοές ή το «βουητό στα αυτιά» μπορεί επίσης να προηγείται της απώλειας ακοής που έχει κοινωνικό αντίκτυπο και είναι συχνά ένα πρώτο σημάδι.
Για να ακουστούν, τα ηχητικά κύματα πιάνονται από το εξωτερικό αυτί (πτερύγιο) και μεταδίδονται μέσω του ακουστικού πόρου στο τύμπανο του αυτιού. Στη συνέχεια, η δόνηση του τυμπάνου του αυτιού κινεί τρία μικροσκοπικά οστά που βρίσκονται στο μέσο αυτί. Η κίνηση αυτών των οστών προκαλεί μετατόπιση του υγρού στο εσωτερικό αυτί παρόμοια με κύμα. Η κίνηση του υγρού στη συνέχεια ενεργοποιεί το νεύρο της ακοής με αποτέλεσμα ηλεκτρικά σήματα να μεταδίδονται στον εγκέφαλο. Αυτά τα σήματα ερμηνεύονται στον εγκέφαλο ως συγκεκριμένοι ήχοι.

ΑΙΤΙΑ – ΗΔΗ ΒΑΡΗΚΟΪΑΣ
Η απώλεια ακοής μπορεί να προκληθεί από απόφραξη ή βλάβη σε οποιοδήποτε μέρος αυτής της οδού και χωρίζεται συνήθως σε δύο κατηγορίες:

• Βαρηκοΐα αγωγιμότητας. Συμβαίνει όταν ο ήχος δεν μπορεί να φτάσει στο εσωτερικό αυτί. Συνήθεις αιτίες είναι η πρόσκρουση με κερί, υγρό του μέσου ωτός ή μια τρύπα στο τύμπανο του αυτιού.
• Νευροαισθητήρια βαρηκοΐα. Συμβαίνει με βλάβη στο εσωτερικό αυτί ή στο νεύρο της ακοής. Αυτό μπορεί να προκληθεί από φυσιολογική γήρανση, τραύμα κεφαλής, ασθένεια, δυνατούς ήχους και ορισμένα φάρμακα.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Το πρώτο σημαντικό βήμα είναι η λήψη ιστορικού και η κλινική εξέταση με ωτοσκόπηση και δοκιμασίες με τονοδότες. Ο ασθενής θα πρέπει επίσης να υποβληθεί σε ακουόγραμμα και ίσως και τυμπανόγραμμα. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις (όπως τα μικρά παιδιά) ο έλεγχος με ωτοακουστικές εκπομπές και  προκλητά δυναμικά εγκεφάλου προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες και είναι αναγκαία. Τέλος ο απεικονιστικός έλεγχος με αξονική και μαγνητική τομογραφία μπορεί να συνεισφέρει στη διάγνωση.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία της απώλειας ακοής εξαρτάται από το πού έχει συμβεί ο τραυματισμός και μπορεί να περιλαμβάνει συσκευές ενίσχυσης του ήχου, φαρμακευτική αγωγή ή χειρουργική επέμβαση.
Υπάρχει μια ποικιλία συσκευών αποκατάστασης ακοής. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ενηλίκων, τα ακουστικά βαρηκοΐας (HA) είναι η καλύτερη επιλογή. Η τρέχουσα τεχνολογία έχει κάνει σημαντικές προόδους τόσο στη λειτουργικότητα όσο και στην αισθητική τους.
Μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση της ακοής καθώς και μια θεραπευτική στρατηγική εξατομικευμένη στις συγκεκριμένες ανάγκες του κάθε ασθενούς είναι πάντα απαραίτητη